Severus Snape

Lilith Snape

Szesnastoletni chłopak szedł szybkim krokiem po korytarzu. Jego włosy, sięgające do ramion i przetłuszczone i omiatały książkę, w której zaczytany był chłopak. Nagle zza rogu korytarza wyszło trzech chłopaków, każdy w złoto-czerwonych szalikach i naszywce z lwem na piersi. Czarnowłosy chłopak szybko wyciągnął różdżkę z kieszeni i wycelował w najbliżej stojącego Gryfona.
-Ty patrz jaki chojrak! – zażartował jeden z nich, uśmiechając się głupio. – Przecież Smark wie ,że regulamin zabrania rzucania zaklęć na korytarzu. Prefekt łamiący regulamin? A to Ci widok.
Chłopak nazwany „Smarkiem” naprawdę nazywał się Severus Snape i powiem bez ogródek ,że najpopularniejszą osobą w szkole to one nie był. Oczywiście przyjaźnił się z ważnymi osobami ,ale te osoby miał raczej kiepską reputację wśród nauczycieli, bo pociągała ich Czarna Magia.
-Spadaj Potter! – warknął Snape w stronę kruczoczarnego Gryfona
-Na życzenie! Impedimento - krzyknął Potter, ale zaklęcie, które miało trafić w Snape’a, odbiło się od srebrnej zbroi stojącej obok i poleciało w stronę pulchnego chłopca, który momentalnie upadł na zimną posadzkę.
Snape zaśmiał się ironicznie i zanim jakikolwiek z Gryfonów odwrócił się w jego stronę, pobiegł w stronę gabinetu Dyrektora.
-Cytrynowe dropsy. Karaluchowy blok... Kurde otwieraj się głupi posągu! – krzyczał Snape, uderzając ręką w chimerę – Zębate frysbi – chimera odsunęła się ,ukazując schody wiodące do gabinetu Dumbledore’a.
Severus zapukał cicho w drewniane drzwi i nie czekając na odpowiedz, wszedł do środka.
-Witam ,panie Snape – powiedział dyrektor bardzo wyraźnie. – Cieszę się ,że wpadłeś. Dropsa? – spytał, podsuwając chłopakowi zielone opakowanie z cytrynowymi dropsami.
„Znowu te beznadziejne dropsy mugoli, nie nawidze ich” – pomyślał Snape, kręcąc przecząco głową.
-Widzisz jest pewna sprawa do omówienia – zaczął Dumbledore znad swoich okularów połówek – Nie podoba mi się to co się dzieje w szkole. Rośnie zainteresowanie Czarną Magią, a w dzisiejszych czasach może to oznaczać tylko jedno. Powstają nowi poplecznicy Voldemorta.
Na dźwięk tego imienia Snape przestał się interesować swoimi paznokciami i spojrzał w stronę Dumbledore’a.
-Ale co ja mam z tym wspólnego, panie profesorze? – spytał Snape z przejęciem w głosie.
-Chciałbym tylko żebyś uważał z kim się zadajesz. Szkoda by było stracić taką osobę jak ty. – Dumbledore uśmiechnął się lekko i wyciągnął znowu zielone opakowanie – Może jednak?

Herbata

Gdzieś to czytałam...

Lilith Snape

Tak?! Naprawdę..?
Chciałam, żeby to dalej tutaj było, ale usunełam ten cały offtop...

Manul

Tylko szkoda, że nie napisałaś gdzie są dalsze części. Jestem spragniona nastoletnich fantazji dotyczących Snape'a.

Ag · Gość

Hmm nie bardzo się do tego przyłożyłaś. I jeszcze śmiesz używać nicku mojej kochanej Lil T.T *____* Bierz się dziewczyno lepiej za coś innego, to ci nie wychodzi.

Z wyrazami szacunku, A. M.

Gosia

No właśnie widać z jakim szacunkiem <: